Pesto me borzilok (gjenovez)

Fillojmë pregatitjen e recetës duke pastruar me një pecetë të lagur dhe të shtrydhur shumë mirë gjethet e borzilokut. Duhet evituar kategorikisht larja e tyre nën ujë të rrjedhshëm pasi në këtë mënyre i humbet e gjithë aroma dhe ngjyra fillon të zbehet.
Në havà, fusim si fillim thelpinjtë e hudhrës me pak kripë të trashë të cilat i shtypim derisa të jetë formuar një lloj kremi. Shtojmë disa gjethe borziloku duke i alternuar gjithmonë me pak kripë (në mënyrë që të ruhet ngjyra e gjelbërt) dhe vazhdojmë shtypjen e tyre derisa të gjitha gjethet të kenë përfunduar. Në momentin që në havà do të dalë një lëng i gjelbërt (që është pikërisht lëngu i borzilokut) shtojmë stikat e pishës dhe vazhdojmë shtypjen. Në fund shtojmë edhe djathërat e grirë dhe vajin e ullirit duke formuar kështu një salcë homogjene të cilën e konsumojmë menjëherë apo e ruajmë në frigorifer për maksimumi 2 ditë, mbuluar me një shtresë të hollë vaji ulliri.

Pregatitja e pestos xhenovez me anë të mikserit të kuzhinës është më e thjeshtë, por shija sigurisht që nuk do të jetë e njejtë me atë që është pregatitur në havà-në prej mermeri! Përpunimi i salcës duhet të realizohet në kohën më të shkurtër të mundshme për të shmangur problemet e oksidimit. Akoma më mirë do të ishte sikur tehet e mikserit të ishin prej plastike dhe jo prej metali, pasi ky i fundit duke mos arritur ti "copetojë" shumë imët gjethet e borzilokut, mund të bëj që salca të rezultojë paksa e hidhur. Metoda më e mirë do të ishte vendosja e tasit të mikserit dhe teheve të tij për disa orë në frigorifer përpara pregatitjes së pestos dhe në momentin që vendosen të gjithë përbërësit sipas rradhës që u tregua më sipër, të përdoret shpejtësia minimale dhe "grirja" të kryehet me sekonda; dmth grijmë për 2-3 sekonda, bëjmë 5-6 sekonda pushim (në mënyrë që tehet të ftohen) dhe vazhdojmë në këtë mënyrë derisa të kemi përftuar salcën.

E shërbejmë menjëherë ose e ruajmë në frigorifer në një enë të mbyllur hermetikisht mbuluar me një shtresë të hollë vaji ulliri për maksimumi 2 ditë. Pesto edhe mund të ruhet në akull i ngrirë për ta përdorur atëherë kur kemi nevojë.